1972–80 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, organizator (1980) i dyr. Inst. Psychologii PAN; czł. PAN (od 1983) i Eur. Akad. Nauk (od 1991); 1988–90 czł. Biura Polit. KC PZPR, 1989 współprzewodniczący zespołu ds. reform polit. podczas negocjacji Okrągłego Stołu; prace z zakresu psychologii emocji, motywacji (dotyczące zwłaszcza mechanizmów zachowań prospoł.), teorii osobowości, psychologii społ. i polit.; twórca tzw. regulacyjnej teorii osobowości; Funkcjonowanie osobowości w warunkach stresu psychologicznego (1966), Eksperymentalna psychologia emocji (1968, wyd. 2 1975), Motywacja, postawy prospołeczne a osobowość (1979, wyd. 2 1986), Teoria motywacji a zarządzanie (wyd. 2 1979), Studia nad rozwojem standardów ewaluatywnych (1985 z A. Gołąbem); współautor podręcznika akademickiego Psychologia ogólna (cz. 2 Emocje, motywacja, osobowość 1992).