Publikacja dotyczy przede wszystkim krajów Europy Wschodniej, szczególnie
nowo powstałych państw byłego Związku Radzieckiego: Federacji Rosyjskiej,
Ukrainy, Białorusi, oraz państw bałtyckich – Litwy, Łotwy i Estonii.
Granice chronologiczne publikacji obejmują okres od średniowiecza do czasów
najnowszych.
Cechą charakterystyczną rozwoju administracji i myśli administracyjnej
krajów Europy Wschodniej jest to, że w ciągu prawie dwóch-trzech wieków
znajdowały się one w jednym organizmie państwowym, którym było Cesarstwo
Rosyjskie (później – Związek Radziecki). W ciągu XIX wieku wszelkie
dawne odrębności, nawiązujące do tradycji własnej administracji państwowej,
zostały zniwelowane przez carat, zwłaszcza gdy chodzi o Ukrainę czy Litwę,
administracja których wzorowała się na tradycji Rzeczypospolitej. Rozwijała
się więc w kierunku państwa prawnego, które stworzyło model ustrojowy, stanowiący
do dziś najlepszą formę sprawowania rządów.
Cezurą górną publikacji jest początek lat dwudziestych XX stulecia. Był to
okres stabilizacji politycznej na terenach Europy Wschodniej i kształtowania
się państwa totalitarnego w Rosji Radzieckiej (od 1922 roku ZSRR), które na
wiele następnych dziesięcioleci narzuciło własny model ustroju podbitym narodom