Niezależnie od formy państwa, o reżimie demokratycznym czy też niedemokratycznym, podstawowym zadaniem ośrodka władzy było i jest utrzymanie stabilności systemu politycznego, jaki w nim panuje. Pomimo legitymizowania systemu w taki czy inny sposób, można spodziewać się, iż znajdzie się grupa osób, która będzie go kontestowała. Forma tej kontestacji przejawiać się może różnie i w różnym stopniu natężenia, włącznie z użyciem przemocy w celu obalenia zastanego porządku ustrojowego. Immanentną częścią systemu politycznego państwa stają się zatem odpowiednie organy, które w zakresie obowiązków mają czuwanie nad stabilnością systemu oraz likwidację zagrożeń zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.
Istotne jest, w jaki sposób i w jakim stopniu obywatele mogą wyrażać swoje potrzeby czy preferencje dotyczące charakteru systemu politycznego i czy jest to w
ogóle możliwe. Wydaje się, iż w miarę ograniczania przestrzeni dialogu i swobód obywatelskich konieczne staje się rozbudowywanie przez państwo systemu kontroli
i represji wobec społeczeństwa. Z drugiej strony ograniczanie wolności wzmaga opór społeczny wobec takich działań władzy wraz z pojawieniem się akceptacji użycia
przemocy wobec opresyjnego państwa i jego organów.