Prawo karne procesowe — patrząc z perspektywy ostatnich lat — jest
jedną z najbardziej dynamicznie modelowanych dziedzin prawa. Świadczą
o tym przede wszystkim oznaki dające się zaobserwować w płaszczyźnie
normatywnej, w sferze przyjmowanych i uchwalanych aktów prawnych.
Co prawda zmiany te miały różny charakter i rozmaity stopień szczegółowości,
niemniej jednak nie służyły stabilizacji rzeczywistości prawnej,
jakże istotnej dla środowiska policyjnego, prokuratorskiego i sędziowskiego.
Novum zawsze bowiem pociąga za sobą nie tylko obawy i naturalną
wrogość, ale i problemy z niewłaściwym stosowaniem wdrożonych
rozwiązań, wynikające z ograniczeń organizacyjnych lub kadrowych, bądź
też nieprawidłowej wykładni. Stroniąc od oceny poszczególnych korektur
— jako że wszystkim dotychczasowym nowelizacjom przyświecała idea
poprawy sprawności postępowania i czynności, zgodnie z oczekiwaniami
społeczeństwa taniego, sprawnego i skutecznego procesu — w charakterze
swoistej rekapitulacji zaakcentować należy, że nie chodzi zatem wyłącznie
o szybkość postępowania rozumianą jako wartość samą w sobie, ale przede
wszystkim o uwzględnienie istoty treści tego prawa.
Podejmując się próby dotrzymania kroku ustawodawcy, oddajemy
do rąk Czytelników niniejszą publikację, żywiąc przy tym nadzieję,
że okaże się ona przydatna wszystkim, którzy pragną dokonać pewnej syntezy
i usystematyzowania wiedzy z zakresu procesu karnego, a w konsekwencji
pełniejszego jej wykorzystania w praktyce. Zaproponowana forma,
grafiki, tabele i wyliczenia punktowe — w naszym założeniu — mają ułatwić
zrozumienie poszczególnych instytucji występujących w polskim procesie
karnym.