Publikacja jest próbą przedstawienia starań, jakie podejmowała Francja w celu osadzenia na tronie swojego kandydata. Ukazuje także reakcje szlachty i magnaterii polskiej na te zabiegi. Zagadnienie przedstawione zostało w sposób chronologiczno-problemowy.
W rozdziale I zarysowano zamiary Ludwika XIV względem Rzeczypospolitej, oraz trudne położenie Francji dążącej do odbudowania swoich wpływów w Polsce. Uwagę poświęcono też działalności ambasadora francuskiego Melchiora de Polignac u boku Marii Kazimiery. W rozdziale II nakreślono wydarzenia, jakie nastąpiły bezpośrednio po śmierci Jana III Sobieskiego, w tym kontekst historyczny, w którym powstał pomysł osadzenia na polskim tronie księcia francuskiego Ludwika de Conti. Przedstawiono także postawę sejmików wobec bezkrólewia i wobec kandydatów do tronu. Rozdział III ukazuje sylwetkę Franciszka Ludwika de Conti i przyczyny, dla których Ludwik XIV wskazał go jako kandydata do tronu. Pokazano w nim też złożoność walki wyborczej. W rozdziale IV przybliżona została rozdwojona elekcja i rozpad stronnictwa francuskiego.
Praca jest odpowiedzią na pytanie, jak doszło do porażki Francji w staraniach o tron, skoro przeznaczono na elekcję tak znaczne środki. Ujawnia także, w jakim stopniu Polignac był sprawcą wielu wydarzeń na polskiej scenie politycznej, a w jakim tylko marionetką w rękach innych zaangażowanych w działalność w okresie bezkrólewia w Polsce.