W monografii przyjęty został układ, by tak rzec, naturalny. Po krótkim i selektywnym przedstawieniu dziejów organizatorskiej empirii i przełomu, jakim były prace, poglądy i praktyka F.W. Taylora (rozdział pierwszy), uwagę skupiono wyłącznie na postaci i spuściźnie Karola Adamieckiego. W rozdziale drugim ma miejsce dokładna rekonstrukcja życia Adamieckiego z licznych i rozproszonych źródeł, osadzona na tle wydarzeń, w jakich ono się toczyło. Rozdział trzeci poświęcono dorobkowi Karola Adamieckiego. Rozdział czwarty systematyzuje dokonania Adamieckiego u szczytu jego popularności.