Książka nie tylko skupia uwagę na relacjach wiersz–obraz, na rodzajach ekfrazy, które takie relacje tworzą; przedmiotem jej wyłącznego zainteresowania są nie tylko wiersze, w które wpisane zostały malarskie arcydzieła. Temat obrazów poetyckich i obrazów malarskich zaistniał na o wiele szerszej przestrzeni. W obszar interpretacji weszły wspólne obrazom zapisanym w formach językowych i formach wizualnych wątki tematologiczne, podobne rodzaje przedstawień, obrazy konstytuowane przez typy wyobraźni artystycznej, obrazy wynikłe z dialogu poety i malarza (np. Miłosza i Cezanne’a, Wata i Lebensteina), artystów o pokrewnych duszach, światopoglądach i koncepcjach

(Ze Wstępu)