Tom zawiera spisane w getcie warszawskim wspomnienia Cwi Pryłuckiego (1862–1942), publicysty, jednego z pionierów prasy żydowskiej. Wspomnienia te zachowały się (niestety nie w komplecie) w oryginale, spisane odręcznie w dwunastu zeszytach. Zachowane zeszyty obejmują lata 1905–1939.

Akcja rozpoczyna się w chwili, gdy Cwi Pryłucki, otrzymawszy w Petersburgu koncesję na wydawanie żydowskiego dziennika, przenosi się do Warszawy, po czym rozwija się chronologicznie aż do wybuchu II wojny światowej. Pryłucki omawia kolejne inicjatywy prasowe, w których brał udział. Bardzo dużo uwagi poświęca ruchowi syjonistycznemu i osadnictwu żydowskiemu w Palestynie, często wspomina przy tym własną działalność publicystyczną.

Po wojnie wspomnienia Pryłuckiego, jako że nie dotyczyły okupacji niemieckiej, nie znalazły się w kręgu zainteresowań badaczy Zagłady – a to oni głównie korzystali z materiałów ARG. Jako pierwszy zainteresował się nimi Marian Fuks, zbierający w latach 70. XX wieku materiały do monografii o prasie żydowskiej w Warszawie, z jego inicjatywy w 1983 roku publikowano je w odcinkach na łamach „Fołks-Sztyme”. Nie było to jednak wydanie kompletne – pominięto w nim wszystkie dopiski i uzupełnienia znajdujące się na luźnych kartkach. Jedyna istniejąca analiza wspomnień Pryłuckiego wyszła spod pióra izraelskiego jidyszysty Nathana Cohena. Jednak opublikowana tylko po hebrajsku i w dodatku w tomie zbiorowym, jest praktycznie niedostępna przeciętnemu polskiemu czytelnikowi. Niniejsze wydanie jest więc pierwszą pełną edycją wspomnień Cwi Pryłuckiego.

Do książki dołączona jest płyta zawierająca zeskanowane oryginały opublikowanych dokumentów.