Pierwsze w literaturze polskiej, a nowatorskie także na tle światowym, całościowe ujęcie socjologii muzyki. To nie tylko wykład uniwersytecki, ale i autorski punkt widzenia, który polecam zarówno studentom, jak i melomanom, twórcom oraz animatorom życia muzycznego.
Piotr Sztompka
Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i członek rzeczywisty PAN

Socjologia muzyki to monografia naukowa o muzycznym wymiarze życia społecznego ludzi oraz o refleksji socjologicznej na jego temat. Pierwsza część pracy poświęcona została teoretyczno-metodologicznym zagadnieniom związanym z muzyką i społeczeństwem. Jest to część, w której na nowo ukonstytuowane zostały fundamenty socjologii muzyki, pojmowanej jako odrębna subdyscyplina wiedzy naukowej. Druga część książki odnosi się do takich zagadnień, jak muzyka i edukacja, muzyka i polityka, muzyka i religia, czy też muzyka i nowe technologie. Socjologia muzyki to praca, która ma na celu wskrzeszenie dyskursu naukowego na temat ludzkich praktyk nakierowanych na muzykę oraz ożywienie tradycji badań nad muzyką i społeczeństwem.
Z pewnością książka ta zainteresuje socjologów, kulturoznawców, muzykologów oraz wszystkich tych, dla których sztuka dźwięków jest ważnym elementem codzienności.

Barbara Jabłońska jest adiunktem na Uniwersytecie Jagiellońskim w Zakładzie Socjologii Teoretycznej Instytutu Socjologii. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół socjologii teoretycznej, teorii kultury i komunikacji, socjologii sztuki oraz metodologii badań jakościowych. W szczególności zajmuje się problematyką socjologii muzyki, sfery publicznej oraz analizą dyskursu. Jest autorką prac z zakresu krytycznej analizy dyskursu – w tym książki pt. O dyskursie politycznym na tematy europejskie [2009] – oraz artykułów poświęconych muzycznemu wymiarowi życia społecznego. Członkini Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (PTS) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Socjologicznego (ISA). Autorka polskojęzycznego przekładu pism Alfreda Schütza O wielości światów. Szkice z socjologii fenomenologicznej [2008] oraz dwóch esejów Jeana Baudrillarda Iluzja nie stanowi opozycji wobec rzeczywistości [2012] i Fotografia, czyli świetlny zapis [2012].