W literaturze pojawiają się bohaterki i bohaterowie, którzy nie odgrywają wyznaczonych im ról społecznych, buntują się przeciwko zastanym zasadom, nie chcą podporządkować się normom wyznaczonym przez społeczeństwo, przyjętym jako prawo naturalne. To melancholiczki i melancholicy, marzycielki i marzyciele, szalone i szaleńcy, samobójczynie i samobójcy. Nieobecnym spojrzeniem patrzą za linię horyzontu, myślami przebywają gdzie indziej, szukają języka, by wyrazić to, co niewyrażalne, lub zupełnie rezygnują z istnienia, którego nie mogą dłużej znieść. Wśród nich znajdziemy też migreniczki. Kultura utrwaliła ich obraz w postaci kobiet leżących na szezlongach, ukrytych w buduarach, odpoczywających w alkowach. Ich dłonie w charakterystycznym geście dotykają czoła. Nierzadko doskwiera im również globus histericus – najsłynniejsza dolegliwość dam. […]

W pierwszej części książki przedstawiam ogólny zarys historii migreny z dwóch perspektyw – medycznej i literaturoznawczej. W trzech kolejnych częściach pozwalam sobie na lekturowe zbliżenia biograficzne i literaturoznawcze. Bohaterkami tych opowieści są Emilia Korczyńska, postać z powieści Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej, Virginia Woolf, angielska prozaiczka, i Słodka Darusia z powieści Marii Matios. Imienniczki migreny. I choć jedna z nich żyła naprawdę, a dwie pozostałe w naszej wyobraźni, to wszystkie nieodmiennie kojarzą się z bólem głowy. […]

/ze wstępu/