Sektorowa wizja struktury i funkcjonowania państwa pozwala na dynamiczne wyodrębnienie jego obszarów – sektorów, czy też zmiennych, zarówno w czasie, jak i w przestrzeni, m.in.: sektorów: ekonomicznego, politycznego, militarnego (wojskowego), bezpieczeństwa, żywnościowego, informatycznego itp.
Definiowanie sektorów bezpieczeństwa ma istotne znaczenie analityczne, ponieważ umożliwia badanie nie tylko sektora bezpieczeństwa, ale również jego interakcje z innymi obszarami nauki.

Wśród dziedzin bezpieczeństwa narodowego wyodrębniono następujące sektory: dyplomatyczny, militarny, wywiadowczy, kontrwywiadowczy, prawa i porządku publicznego, ratownictwa, kulturowy, edukacyjny, socjalny, demograficzny, migracyjny, finansowy, energetyczny, transportowy, infrastruktury krytycznej, środowiska naturalnego i inne.

Monografia skierowana jest do analityków bezpieczeństwa narodowego, wewnętrznego i międzynarodowego, nauk politycznych, stosunków międzynarodowych i innych.