„Pieśniarzem” /Canzoniere/ Dantego nazywamy zbiór drobnych utworów, sonetów, kancon, ballat, sestyn, pisanych przez poetę w różnych okresach życia, a nie objętych zbiorem «Vita Nuova», ani niewplecionych w osnowę „Convito”. Utwory te, zbierane i ogłaszane przez różnych ludzi i w różnym czasie, przeważnie późno po śmierci autora, przedstawiają chaos, w którym wiersze autentyczne mieszają się z nieautentycznymi. Krytyka toruje sobie przezeń z trudem drogę. Kwestia „Pieśniarza” nie jest tedy do dziś zamknięta, tym bardziej, że przez czas długi „Boska Komedia” przysłaniała swą wielkością skromną wiązkę lirycznych utworów mistrza.