Ósmy tom z serii „Dobre i złe sąsiedztwa”. Układ książki jest zbliżony do poprzednich – uwzględnia działy w zakresie historiografii, sztuki i religii oraz edukacji. Myślą przewodnią tomu było postrzeganie „innego” – „swojego sąsiada” przez pryzmat własnej, rodzimej narracji. Historycy, politolodzy i kulturolodzy przeanalizowali przekazy źródłowe pod kątem tego, co na temat sąsiada pisali i myśleli ludzie w przeszłości, ale także prześwietlili status prawny tych „innych”, będących sąsiadami dawniej i dzisiaj. Podjęto próbę spojrzenia i zrozumienia sąsiada w zachowanych do naszych czasów zapisach tekstowych, wizualnych (malarskich) i dźwiękowych (muzycznych).