Obszar współczesnej rzeźby, który w XX w. ulegał skokowemu rozszerzeniu, od lat 60., przyjmował niejednokrotnie metaforyczną formę kłącza rozwidlającego się w różnych kierunkach, nie dających się określić prostymi jednoznacznymi definicjami. Podobne problemy obserwujemy w polu badań nad rzeźbiarską figuracją. Książkę współtworzą cztery rozdziały, z różnych perspektyw eksponujące ewolucje powojennej rzeźby polskiej, z jednoczesnymi kontekstami sztuki spoza granic naszego kraju.
Cennymi materiałami wprowadzonymi do wszystkich rozdziałów są wspomnienia Artystów, którzy poświęcili czas na spotkania z autorką. Publikacja jest zarazem zbiorem dokumentów, przybliżających materiał trudno dostępny, o twórcach niejednokrotnie dziś zapomnianych, o dziełach rozproszonych po muzeach i kolekcjach. Równie ważną bazą publikacji pozostają często hermeneutyczne wypowiedzi kilku pokoleń teoretyków, historyków i krytyków sztuki.

Tablice uzupełniające znajdują się na końcu książki.