W środowiskach badaczy kultury dziecięcej wielokrotnie zgłaszano potrzeby zintegrowania działań naukowych, odnoszących się do dziecka jako odbiorcy i nadawcy, a także do planowych działań edukacyjnych w zmieniającej się rzeczywistości. Autorzy opracowań zamieszczonych w książce <i>Dziecko – język – tekst</i> żywo odpowiadają na te potrzeby. Jak pisze recenzent tomu, Profesor Jadwiga Kowalikowa, „zawarta w tytule triada jest zarazem osią konstrukcyjną całego makrotekstu”.
Problematyka tomu obejmuje więc zagadnienia różnorodności kulturowego świata dziecka w sposób interdyscyplinarny, naświetla je z wielu perspektyw badawczych: psychologicznej, terapeutycznej, językoznawczej, literaturoznawczej, tekstologicznej i dydaktycznej. Na jego zawartość składają się opisy możliwości lingwistycznych dziecka jako twórcy i odbiorcy komunikatów literackich i nieliterackich; rozważania nad charakterystycznymi dla „literatury czwartej” kodami werbalnymi i pozawerbalnymi, nad zagadnieniami intertekstualności w tekstach dla dzieci i młodzieży, nad korzystaniem z dyskursu metaliterackiego, parodii oraz groteski. Kolejnym obszarem rozważań, zakreślonym przez badaczy, jest wspieranie rozwoju dziecka przez działania dydaktyczne na wszystkich poziomach kształcenia.
„Autorzy poszczególnych prac zarazem opisują określone zjawiska, jak i podpatrują i wyjaśniają procesy ich powstawania” – stwierdza dalej Recenzent tomu. Jego wartość stanowi konfrontacja rozmaitych postaw badawczych, zetknięcie często zdecydowanie odmiennych zapatrywań na te same kwestie. Jako taka, książka <i>Dziecko – język – tekst</i> może zainteresować wszystkich, dla których dziecko pozostaje wciąż nieuchwytnym fenomenem: pedagogów, znawców literatury dziecięcej, dydaktyków, psychologów, językoznawców, a także nauczycieli.