Nowela „Dobra pani"" została opublikowana po raz pierwszy w 1888 roku w zbiorze Panna Antonina. Autorka obnaża w niej powierzchowność i fałsz realizacji pozytywistycznego hasła filantropii i dobroduszności. Tytułowa ""dobra pani"" to ironiczne określenie Eweliny Krzyckiej, która swoją fałszywą dobroczynnością wyrządza ludziom krzywdę, traktując ich jak zabawki.