Józef Weyssenhoff to znany i w swoim czasie poczytny polski pisarz schyłku XIX i początków XX stulecia. Jego
<i>Żywot i myśli Zygmunta Podfilipskiego</i> czy
<i>Soból i panna</i> to klasyka polskiej literatury. Arystokrata z urodzenia i przekonań, bywalec salonów, który przegrał w karty majątek ziemski po przodkach. To mąż córki żydowskiego milionera, w swoich książkach dający upust swojemu antysemityzmowi. Wytrawny znawca sztuki, literatury i miłośnik zagranicznych podróży. Obecnie już zapomniany jako bibliofil, kolekcjoner starodruków, rycin i numizmatów – który zbiory swe osobiście katalogował, opisywał, a także sporządził bibliografię druków epoki Stanisława Augusta. Ponieważ z pisarstwa trudno było mu się utrzymać wobec wielkopańskich przyzwyczajeń i potrzeb – pozbywał się swoich zbiorów, pozostawiając sobie resztki własnej przeszłości. Pod koniec życia był kolekcjonerem – teoretykiem i ekspertem. Książka powstała głównie w oparciu o spuściznę rękopiśmienną po Weyssenhoffie, którą zaopiekował się jego syn i synowa, a obecnie znajdującą się w Bibliotece Narodowej PAU i PAN w Krakowie, także i inne materiały rękopiśmienne, literaturę pamiętnikarską i wspomnieniową.