Poza dostarczeniem kanonu wiedzy niewerbalnej w książce tej znajdziemy pewne smaczki – teorie inspirujące do własnych rozważań (jak np. koncepcje Ervinga Goffmana, Yi-Fu Tuana), czy mało znane na gruncie polskim ustalenia wybitnych badaczy – antropologów, socjologów (np. Gender Advertisements, face-ism („fejsizm”), nauka przez naśladowanie ruchów tancerza na Bali opisana przez Gregory’ege Batesona i Margaret Mead, czy nawet nieco zapomniane prekursorskie badania kinezyczne Karola Darwina). Niekiedy też dla „okraszenia” pewnych teorii, nie pomniejszając powagi akademickiej, posłużymy się przykładami, takimi jak charakterystyka mocy tkwiącej w spojrzeniu Rasputina czy tekst piosenki Stinga. Książka ta ma też cel praktyczny – wiedza dotycząca pozasłownego wymiaru komunikacji jest niezwykle istotna do uzyskania kompetencji międzykulturowych umożliwiających nie tylko dostrzeżenie, ale i zrozumienie różnic między uczestnikami odmiennych kultur, a tym samym bardziej swobodne poruszanie się po odmiennych kontekstach.