Książka poświęcona jest zjawisku kulturowemu określanemu jako „filmowy Śląsk”. Autorka dokonuje analizy i interpretacji filmów, których wspólnym motywem jest odzwierciedlony na ekranie krajobraz regionu w toku jego przemian: od industrialnego do postindustrialnego. Dzieła filmowe traktuje jako „zdarzenia geograficzno-kulturowe”, to znaczy formy twórczości (obrazy/teksty i praktyki artystyczne), które stanowią reprezentacje/konstrukcje miejsca. Zasadnicze tezy pracy skupiają się na twierdzeniach, że w uwidocznionym na ekranie miejscu z jednej strony krzyżują się różne sensy i dyskursy danej kultury, możliwe do odszyfrowania w toku analizy, z drugiej strony film jest współuczestnikiem procesów kulturowych, partycypuje w mediatyzowanej produkcji kultury i tożsamości. Kolejne rozdziały stanowią rozwinięcie tych tez w perspektywie relacji, jakie zachodzą pomiędzy Śląskiem, filmem, krajobrazem, tożsamością i pamięcią - indywidualną i zbiorową (narodową, lokalną). Słowem kluczem jest w tej pracy krajobraz – pojęcie, które wiąże wątki relacji pomiędzy tym co realne/mediowane, estetyczne i kulturowe, poglądowe/doświadczeniowe, etc. Krajobraz filmowy stanowi tu obraz kraju (miejsca), dostępny władzom widzenia obiekt określonej „widzialności”, a zarazem pretekst do rozważań antropologicznych nakierowanych na formy jakiegoś rodzaju uczestnictwa w ekranowej przestrzeni, jej współprzeżywania, roztrząsania.