Modlitwa "obecności" - nieustająca modlitwa - to modlitwa Jezusa, która polega na trwaniu w obecności Boga. Ojcowie Pustyni nazywają ją również "modlitwą serca", bo chodzi o stan, w którym serce stale jest zatopione w Bogu, nawet wtedy gdy myśli błądzą gdzie indziej lub gdy śpię. To modlitwa, która przemienia i uzdrawia na poziomie psychicznym i duchowym, ponieważ znajduje swoje uzdrawiające źródło w samym Imieniu Jezusa - Boskiego Lekarza.

Święty Paweł mówi: Nieustannie się módlcie. Modlitwa jest źródłem mojego życia i jego najważniejszą częścią. "Ty zaś, gdy chcesz się modlić wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu" (Mt 6, 6). Te słowa Jezusa znaczą, że musisz wniknąć w siebie i zbudować tam świątynię: dlatego, że ludzkie serce jest tym ukrytym miejscem życia w modlitwie - jego intensywność, głębia, rytm - stanowią miarę naszego zdrowia duchowego i odkrywają mnie, mnie samego. "Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne i tam się modlił" (MK 1, 35). "Modlitwa serca" oznacza koncentrację i skupienie ducha. Na tym poziomie prawdziwa modlitwa opiera się na umiejętności milczenia. Wówczas w tajemniczy sposób serce człowieka, moje serce, spotyka serce Boga.