Suwerenność jest pojęciem, które od wieków towarzyszy rozwojowi teorii państwa i prawa. Terminem tym posługują się prawnicy, ekonomiści i politolodzy, ale też politycy i dziennikarze. Okazuje się jednak, że treść suwerenności bywa inna dla każdej z tych grup. Powstaje momentami zamieszanie pojęciowe, które prowadzi do nieporozumień, tym bardziej, że operujemy terminem z obszaru naznaczonych ideowo i emocjonalnie superlatywów.
Czym zatem jest suwerenność współcześnie, czy jest dalej przydatna, czy też raczej jest pojęciem przestarzałym i niepotrzebnym?
Suwerenność bywa postrzegana jako wyraz arbitralności i przeszkoda w rozwoju regulacji międzynarodowoprawnej albo też, w innej perspektywie, prawo i polityka stanowią zamach na suwerenność traktowaną jako dobro najwyższe. Celem rozważań Autora jest próba zdefiniowania pojęcia suwerenności we współczesnym prawie międzynarodowym i analiza jej znaczenia w kontekście wybranych przykładów z praktyki.
Praca została podzielona na dwie części. Pierwsza poświęcona jest w większym stopniu kwestiom teoretycznym, takim jak państwo i jego kompetencje, definicja suwerenności, relacja między prawem międzynarodowym i suwerennością oraz ograniczenia kompetencji państwa. W części drugiej przedstawione są zagadnienia, które w praktyce ściśle łączą się z ochroną państwa i suwerenności, w tym problematyka interwencji w sprawy wewnętrzne, użycia siły oraz powierzenia organizacji międzynarodowej niektórych kompetencji władczych.