Książka niniejsza jest poświęcona opisowi - w układzie chronologicznym - drogi życiowej Aleksandra Jabłońskiego (1898-1980), jednego z najwybitniejszych polskich uczonych, po II wojnie światowej związanego z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie zbudował od podstaw liczący się na świecie ośrodek fizyki. Był on przede wszystkim wybitnym fizykiem, jednym z pionierów współczesnej fotofizyki molekularnej i spektroskopii zderzeniowej. Na tej działalności koncentrujemy się w książce najbardziej, opierając się na jego publikacjach oraz dokumentach archiwalnych dotyczących poszczególnych etapów jego kariery naukowej. Zanim jednak Jabłoński został fizykiem, był już profesjonalnym muzykiem. Wprawdzie porzucił on ten zawód dla fizyki, to jednak muzyka pozostała jego wielką pasją do końca życia. To jest drugi aspekt jego sylwetki, który poznaliśmy dzięki informacjom głównie ze wspomnień rodzinnych i relacji uczestników jego kwartetów. Istnieje również aspekt trzeci, niesłychanie ważny. Taki mianowicie, że znaczną część swojego życia Jabłoński poświęcił sprawie walki zbrojnej, najpierw o odzyskanie niepodległości, a potem o jej utrzymanie, biorąc udział w trzech wojnach jako oficer Wojska Polskiego. Na podstawie dostępnych źródeł archiwalnych staraliśmy się możliwie wiernie opisać sylwetkę Jabłońskiego żołnierza i przedstawić informacje o jego udziale w walkach i pobytach w obozach internowanych.