20.000 mil podmorskiej żeglugi to powieść przygodowa i fantastyczno-naukowa
Juliusza Verne’a.






Jest to druga część tak zwanej dużej trylogii Juliusza
Verne’a (Dzieci kapitana Granta, Dwadzieścia
tysięcy mil podmorskiej żeglugi, Tajemnicza wyspa).





W powieści opisano szczegóły życia pod wodą i techniczne środki do tego służące (łódź
podwodna „Nautilus”). Akcja rozgrywa się
w roku 1866, a główne postacie to tajemniczy kapitan Nemo, zoolog profesor Pierre Aronnax, jego służący – Conseil, harpunnik Ned Land.





Akcja zaczyna się od pościgu za tajemniczym stworem,
uznawanym za wielkiego wieloryba. Profesor Aronnax oraz Conseil i Land biorą
udział w nim na pokładzie amerykańskiej fregaty. Nautilus uszkadza jednak
okręt, a Aronnax z towarzyszami wpadają do wody i dostają się na pokład
Nautilusa. Na jego pokładzie odbywają podróż zaczynającą się od wybrzeży Japonii,
przez Hawaje, Cieśninę Torresa, Ocean Indyjski na Morze Czerwone.


Przepływają podwodnym tunelem do Morza Śródziemnego, gdzie
Nemo dostarcza pieniędzy antytureckim powstańcom. Następnie trasa wiedzie na Atlantyk,
później na biegun południowy i z powrotem na Atlantyk. Na północnym Atlantyku
Aronnax z towarzyszami uciekają z Nautilusa.





O sympatiach politycznych Verne’a świadczy fakt, iż w
kajucie kapitana znajdowały się portrety takich postaci jak: George Washington,
Abraham Lincoln i Tadeusz Kościuszko. Mimo że autor starał się w powieści
przedstawiać technologie zgodne z ówczesnym stanem wiedzy, to niektóre z
pomysłów jest z nią sprzecznych.