Tematem niniejszej publikacji są inwentarze pośmiertne, wpisane pomiędzy XVI-XVIII stuleciem do ksiąg miejskich małopolskich miasteczek i miast średniej wielkości. Inwentarze pośmiertne, czyli spisy wszelkich dóbr nieruchomych i ruchomości, jakie zmarły po sobie zostawił, powstawały z myślą o ochronie praw spadkowych spadkobierców, szczególnie nieletnich. W praktyce chodziło o spisanie i zabezpieczenie majątku zmarłego oraz określenie zobowiązań natury finansowej, jakie po nim pozostały. Wiązało się to z obowiązkiem uregulowania wszelkich długów zmarłego przez osoby biorące udział w spadkobraniu. Inwentarze pośmiertne umożliwiają badanie kwestii związanych z praktycznym funkcjonowaniem prawa spadkowego w miastach, rządzących się prawem magdeburskim. Pośmiertne rejestry mienia są również jedynym w swoim rodzaju źródłem, pozwalającym na poznanie wielu aspektów mieszczańskiej kultury materialnej, w tym istnienia przedmiotów będących symbolami statusu społecznego. Pośrednio niosą ze sobą informacje dotyczące powiązań rodzinnych i społecznych osób, których mienie spisywano oraz przykłady świadczące o funkcjonowaniu władz miejskich w małych i średnich ośrodkach miejskich.