Większość z wierszy opowiada o patriotyzmie, poświęceniu i żołnierzach wyklętych. Poetka pisząc je, starała się utożsamić z bohaterami. Zastanawiała się nad ich życiem, głównie nad chwilą w której dowiedzieli się, że ich walka się skończyła. O chwili, gdy usłyszeli wyrok śmierci i momencie jego wykonania. O tym co wtedy czuli, o czym myśleli. Wiersze powstają po to, by heroiczna walka żołnierzy nie poszła w zapomnienie. Utwory tworzone zostały w różnych okolicznościach. Raz ktoś poprosił o napisanie wiersza na rocznicę śmierci. Następny, kiedy autorka zobaczyła plakat z wilkiem a obok niego bilbord z Witoldem Pileckim. Kolejnym opisanym wyklętym o którym napisała był Łupaszko. Będąc na jego pogrzebie i przechadzając się między grupami rekonstrukcyjnymi zrozumiała, że wszyscy jesteśmy tam z tego samego powodu. Wszyscy chcemy oddać hołd człowiekowi który zginął za Polskę. Kiedy ktoś pyta Katarzynę Krysiak dlaczego pisze wiersze o wyklętych odpowiada, że wyklęci mają już swojego barda, rapera, reżysera i aktora, czas, żeby mieli też swój głos wśród poetów.

Wiersze poetki nie mówią tylko o wyklętych. Jednym z pierwszych, który powstał jest krótki utwór „Polegli” napisany w wieku 9 lat. Opowiada o ludziach zamordowanych w nocy z 15 na 16 stycznia przez Nazistów, w rodzinnej miejscowości pani Katarzyny, w Płońsku. Z pod pióra autorki wychodzą też wiersze mówiące o uczuciach, o Bogu, ale też bajki i legendy.