"Dziś, kiedy nam spętanym śród potrójnej matni,
Narodowości naszej, wróg zagładza szczątki
I niszcząc drogie po ojcach pamiątki,
Radby wydrzeć i język ten skarb nasz ostatni;
Byłby też czas się nawrócić,
Wiekową śmieszność porzucić,
I w imię Polski przysiadz na ślub uroczysty
Miłować język ojczysty!"