„Wszystko za życie” to krzyk rozpaczy. Poezja miesza się tutaj z brutalną prozą. Poruszające wyznania o cierpieniach i krzywdach doznanych w dzieciństwie budują obraz człowieka zagubionego, pogrążonego w bezsilnym poszukiwaniu własnego ja. Główny bohater to ktoś, kto próbuje zbudować swoją tożsamość i własne poczucie bezpieczeństwa. Przemoc psychiczna, pedofilia, gwałty, próby samobójcze, nałogi, a zamiast miłości puste pożądanie. Ile może znieść człowiek? Gdzie jest granica wytrzymałości? Czytając ten tekst, dostrzeżemy bezsilność i pustkę zniszczonego dziecka, które nie potrafi później, jako już dorosły, dojrzeć do ról, jakie stawia przed nim życie.