Chrześcijaństwo do Nidzicy dotarło wraz z przybyciem braci Zakonu Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego w połowie XIII stulecia. W 1310 r. wzniesiono niewielki zamek, w którym mieściła się kaplica. W latach 1370-1400 wielki mistrz Zakonu Winrych von Kniprode rozbudował zamek. W czasie prac budowlanych zamku Nidzica otrzymała prawa miejskie w 1381 r. W tym też czasie erygowano parafię z pierwszym proboszczem. Reformacja w Prusach w 1525 r. przerwała działalność Kościoła rzymskokatolickiego. Na okres 420 lat dominującym wyznaniem w Nidzicy był luteranizm. Dopiero w połowie lat pięćdziesiątych XIX stulecia pojawił się duchowny katolicki, mogący nieść posługę duszpasterską ludności katolickiej.
Zakończenie II wojny światowej zmieniło oblicze konfesyjne Nidzicy i całych Prus Wschodnich. Katolicy stanowili znaczną większość, zaś luteran ubywało. Przez długie lata wierni kościoła rzymskokatolickiego w Nidzicy korzystali z jednej świątyni, która od połowy lata siedemdziesiątych XX w. stawała się za mała i nie mogła pomieścić wszystkich wiernych na niedzielnych Mszach św. Dopiero przemiany społeczno-polityczne w latach osiemdziesiątych XX w. umożliwiły Kościołowi rzymskokatolickiemu tworzenie nowych parafii. Wówczas w Nidzicy powstały dwie nowe parafie Miłosierdzia Bożego i Bł. Bolesławy Lament.