Po raz pierwszy w historii, Polska została gospodarzem Olimpiady Szachowej. W 1933 roku przyjechało do Warszawy 20 drużyn i był to kolejny rekord w tej kategorii. Zapowiadała się bojowa atmosfera, gdyż w tabeli turniejowej pojawili się wszyscy najważniejsi pretendenci do medali - Amerykanie, Węgrzy, Polacy, Jugosłowianie i Szwedzi. Przybył Mistrz Świata Alechin, oraz plejada znakomitości: Flohr, Grünfeld, Spielmann, Stahlberg, Kashdan i Marshall. Polaków reprezentowali mistrzowie: Ksawery Tartakower, Paulin Frydman oraz debiutujący: Mieczysław Najdorf i Henryk Friedmann. Warto odnotować, że w warszawskiej olimpiadzie pierwsze szlify zbierał 19-letni Estończyk - Paul Keres.
Olimpiada była bardzo udana pod względem sportowym i organizacyjnym. W ostatnich rundach nabrała takich rumieńców, że trudno było odgadnąć ostateczne rezultaty. Losy polskiego medalu ważyły się do ostatniego momentu. Emocje ogarniały nie tylko zawodników, ale również kibiców, których w ostatniej rundzie musiała usuwać policja.