Charakter współczesnego zagrożenia terroryzmem implikuje konieczność zaangażowania różnorodnych sił i środków, będących w dyspozycji państwa,
a także konieczność skoordynowania ich aktywności w obszarze antyterroryzmu.
Państwo walczy z terroryzmem w wymiarze wewnętrznym, a także międzynarodowym.
Aktywność rodzimych ugrupowań terrorystycznych nie rozkłada się symetrycznie na wszystkie państwa. Obecność i aktywność terroryzmu wewnętrznego ma swoje różnorodne uwarunkowania. Należy jednak
pamiętać, że brak terroryzmu wewnętrznego nie przekłada się na fakt „wolności” państwa od tego typu zagrożenia. Aktywność polityczno-militarna,
tożsamość kulturowa, powoduje, że wielu krajom, w tym Polsce, realnie zagraża terroryzm międzynarodowy.
Fakt ten powoduje, że muszą one być przygotowane po pierwsze na realizację działań proaktywnych — wyprzedzających, łączących się z działaniami
ukierunkowanymi na wczesne wykrywanie zagrożenia. Naturalizacja zamiaru dokonania ataku terrorystycznego w fazie jego planowania i przygotowania to sukces służb państwa odpowiedzialnych za bezpieczeństwo. Po drugie, państwo musi być przygotowane do reakcji na zaistniały zamach — działania reaktywne.
W strukturach państwa muszą być siły i środki zdolne neutralizować powstałe zagrożenie, a także prowadzić działania w ramach tzw. odbudowy.
Polska jest państwem, w którym władze mają świadomość zagrożenia, jakie płynie z aktywności terrorystycznej ludzi o skrajnych poglądach, ludzi,
którzy z terroru uczynili środek do realizacji swoich celów politycznych.
Niniejsza publikacja odwołuje się do głównych obszarów aktywności naszego kraju wobec zagrożenia terrorystycznego, identyfikacji sił i środków
jakie przedsięwzięciom pro- i reaktywnym są dedykowane.
Autorzy poszczególnych części monografii, to osoby o uznanym dorobku w tym zakresie — utożsamiane z wiedzą ekspercką.