Monografia jest efektem wieloletnich badań autora nad zagadnieniem zdolności sił zbrojnych, zwłaszcza wojsk lądowych. Autor wykazał, że zwiększenie potencjału wojsk lądowych, dzięki utworzeniu czwartej dywizji, przyczyniło się do zaproponowania nowego modelu przygotowania i prowadzenia walki przez komponent wojsk lądowych w operacji. Propozycja zmian dotyczy głównie ugrupowania obronnego opartego na obronie nielinearnej związków taktycznych i samodzielnych oddziałów, wsparta silną artylerią i lotnictwem, a także silnym odwodem. Dociekania naukowe w tym zakresie są wdrażane sukcesywnie w wojskach i sztabach. W kolejnych rozdziałach autor omówił położenie geostrategiczne Polski i potencjał militarny jej wschodnich sąsiadów, a także współczesne zagrożenia bezpieczeństwa państwa. Za najważniejszą część monografii należy uznać rozdział piąty, w którym autor przedstawił własną, naukowo uzasadnioną koncepcję działań antydostępowych, która to koncepcja powinna być również kierunkiem rozwoju potencjału wojsk lądowych.
Cennym uzupełnieniem są rysunki i tabele, które są zobrazowaniem omawianych zagadnień oraz ułatwiają percepcję wywodu autora, oraz bogata bibliografia i indeksy (geograficzny, osobowy i rzeczowy), które ułatwiają korzystanie z książki.