Przestrzeń miejska centrów polskich miast staje się w coraz większym stopniu produktem turystycznym, którego stałym elementem są odrestaurowane budynki, pomniki czy też elementy małej architektury w stylu retro. Wszystko to tworzy nowy kontekst dla procesu społecznego konstruowania przeszłości, który w przypadku wielkiego miasta staje się areną sporów politycznych i ideologicznych.
Autor analizuje ten proces uwypuklając znaczenie nośników pamięci – tych istniejących od dawna i tych nowych, tworzonych często w formie implantów pamięci, a więc obiektów przypominających swoim wyglądem stare budynki.
W wymiarze tożsamościowym książka przedstawia pamięć społeczną Poznania, sposób interpretacji skomplikowanej historii miasta przez jego współczesnych mieszkańców. Ukazuje społeczne zróżnicowania interpretacji przeszłości i wielość sposobów na jaki może ona wpływać na codzienne życie.