Monografia koncentruje się wokół rozważań na temat szczególnej roli nauczycieli- wychowawców, wykraczającej poza stricte dydaktyczne wymagania, na ich relacjach z uczniami, mających na celu wspieranie i pomaganie im w zmaganiu się z sytuacjami stresującymi, trudnymi, w procesach podejmowania decyzji. Działania te wymagają uważności, identyfikacji potrzeb ucznia, w kontekście znajomości jego sytuacji edukacyjnej i życiowej, mobilizacji do podjęcia działań i zastosowania zróżnicowanych strategii pomocowych, przede wszystkim opartych na efektywnej komunikacji z dziećmi i młodzieżą. W tym zakresie niezbędne są też rozbudowane kompetencje społeczne, które nauczyciel-wychowawca może wykorzystać w procesach wspierania uczniów.
Zawarte w monografii wyniki badań (realizowanych w różnych paradygmatach badawczych) pochodzą z wielu rozmaitych ujęć badawczych. Ich wyniki posłużyły do zilustrowania (nie)wspierającej roli wychowawców klas, z uwzględnieniem ich kompetencji społecznych, diagnozowanych z perspektywy uczniowskiej i nauczycielskiej. Zadaniem tej refleksji jest przede wszystkim wskazanie na procesy pomocy i wsparcia adresowanego do uczniów, obecne w przestrzeni szkoły, które kreuje nauczyciel-wychowawca. Publikacja jest adresowana zarówno do teoretyków zajmujących się edukacją, w tym takimi subdyscyplinami pedagogiki, jak poradnictwo, pedagogika szkoły, pedeutologia, jak też do praktyków, decydentów wpływających na kształt szkoły, a przede wszystkim samych nauczycieli.