Zawartość pierwszej części tomu 2. Biblii pisarzy odsyła do kolejnych czterech ksiąg Starego Testamentu wchodzących, obok Księgi Rodzaju omówionej w tomie 1., do tzw. Pięcioksięgu Mojżesza, czyli księgi: Wyjścia, Kapłańska, Liczb i Powtórzonego Prawa. Ich treścią są dzieje Narodu Wybranego, ściśle związane z osobą Mojżesza, a więc wyjście z Egiptu, nadanie Prawa na Górze Synaj, wędrówka Narodu Wybranego po pustyni ku Ziemi Obiecanej, w końcu dotarcie do Jordanu, do progu Ziemi Obiecanej, gdzie umiera Mojżesz, a jego miejsce zajmuje Jozue.

W następnej części poświęconej historii Narodu Wybranego w Ziemi Obiecanej skupiamy się na Księgach Jozuego, Sędziów, Rut, Samuela, Królewskich, oraz Kronik. Obejmują one okres najpierw podboju Ziemi Obiecanej pod wodzą Jozuego a następnie stabilizacji królestwa Izraela. Pierwszym królem zostaje Saul, po nim następuje wielki król Dawid, którego rządy przypadają na okres świetności Izraela. Następcą Dawida zostaje jego syn Salomon. Jego wielkim dziełem jest budowa świątyni Jerozolimskiej, która przetrwała do 587 r. przed Chr. Wówczas zostaje zniszczona i zrabowana przez wojska króla babilońskiego Nabuchodonozora II. W 597 r. przed Chr. rozpoczyna się tragiczny rozdział w dziejach Izraela – okres niewoli babilońskiej.

W końcowej części antologii jest mowa o Księgach Ezdrasza i Nehemiasza, odwołujemy się do wydarzeń z trzech opowiadań o charakterze religijno-moralnym (Tobiasza, Judyty i Estery). Tom 2. zamykają opowiadania opisujące bohaterskie zmagania braci Machabejskich w obronie wiary.