Autorka podjęła problem kształtowania się komunikacji, w tym językowej, u dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego (OUN).
Zasadniczym celem było scharakteryzowanie procesu kształtowania się komunikacji, a przede wszystkim systemowych zachowań językowych u dzieci w warunkach, jakie stwarza nieprawidłowe funkcjonowanie mózgu. Autorka starała się, aby zastosowane w badaniu próby eksperymentalne ukazywały – we wzajemnym powiązaniu – funkcjonowanie poszczególnych podsystemów języka. Dlatego też sprawdzała struktury językowe o różnym stopniu organizacji: wypowiedzi, zdania, wyrazy, a także pojedyncze dźwięki mowy – głoski.
Zebrany materiał językowy został szczegółowo pokazany w tabelach (wraz z przykładami wypowiedzi dzieci zapisany fonetycznie za pomocą preferowanej wciąż w logopedii transkrypcji słowiańskiej), następnie przeanalizowany ilościowo i jakościowo. To cenna część omawianej publikacji, uczy niedoświadczonych logopedów, jak można i należy, interpretować różne zjawiska językowe rejestrowane w wypowiedziach badanych osób.