Prezentowana książka poświęcona jest jednemu z najważniejszych centrów rzeźbiarskich w dawnej Rzeczypospolitej - wsi Częstochówka pod Jasną Górą. Zakres chronologiczny obejmuje lata 1620-1705. Ośrodek snycerski w należącej do klasztoru paulinów na Jasnej Górze wsi Częstochówka został utworzony i był zarządzany przez ten zakon.

O wyjątkowości środowiska artystycznego Jasnej Góry i Częstochówki na tle sztuki dawnej Rzeczypospolitej decyduje także specyfika jego organizacji, wynikająca ze współpracy dwóch różnych grup artystów: rzeźbiarzy świeckich, lokujących swoje warsztaty w tej miejscowości, oraz rzemieślników paulińskich z klasztoru, ograniczonych klauzurą i eremicką regułą zakonną. Fenomen ośrodka w Częstochówce wiąże się nierozerwalnie ze szczególną pozycją, jaką w epoce nowożytnej zajmowało sanktuarium cudownego obrazu jasnogórskiej Hodegetrii.