Samobójcy Fiodora Dostojewskiego - 06 Rozdz. 3, cz. 4. Samobójcy Dostojewskiego: Potulna; NN; Liza; "Śmieszny człowiek"
ISBN: 978-83-8012-403-5
Wydanie: 1, 2015 r.
Język: polski
Dostępność: aktualnie niedostępny
Samobójca Dostojewskiego tworzy niezależny byt, usytuowany na styku trzech płaszczyzn: aksjologicznej, ontologicznej oraz psychologicznej. Jest to zamknięte w osobie określonej jednostki pewne semantyczno-ideowe uniwersum, stanowiące odbicie wieloaspektowej, pogłębionej refleksji o świecie realnym i metafizycznym. Tak postrzegany bohater ogniskuje i zarazem kondensuje rozumową oraz pozarozumową wiedzę o rzeczywistości. Pełni rolę pryzmatu, poprzez który postrzegana jest zarówno filozofia Dostojewskiego, odkrywane przez niego tajemnice ludzkiej natury i duszy, ale także przemyślenia pisarza, dotyczące społecznych i politycznych realiów.
Samobójstwo stanowi rodzaj medium, za pomocą którego na kartach utworów Dostojewskiego ożywa prawda o moralnej, duchowej i społecznej kondycji Rosji drugiej połowy XIX wieku. O ile wizerunki wielkich samobójców przekazują treści przede wszystkim o charakterze etycznie wartościującym oraz archetypicznym, o tyle pozostałym samobójstwom, wskazującym na ówczesną powszedniość i powszechność zjawiska, pisarz wyznaczył rolę swojego rodzaju zwierciadła społeczeństwa, które odbija wszystkie najistotniejsze problemy XIX-wiecznej rosyjskiej rzeczywistości.
<b>Recenzja</b> książki ukazała się w czasopiśmie <b>„Nowe Książki” 1/2016</b>, s. 19–20 (Aleksandra Berkieta: <i>Wszystek umrę</i>).