Żyjemy w czasach, które charakteryzuje niezwykła dynamika zmian we wszystkich obszarach funkcjonowania współczesnego społeczeństwa. Dokonuje się przemiana cywilizacyjna, której cechą charakterystyczną jest rozwój nauki i związany z nim rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych. Powoli, ale systematycznie wchodzimy w erę społeczeństwa informacyjnego. Nowe multimedia i technologie sieciowe, tworząc wirtualną przestrzeń, spełniają coraz ważniejszą rolę w życiu człowieka. Digitalizacja wielu sfer życia modyfikuje codzienne funkcjonowanie powodując, że umiejętność działania w Sieci nabiera kluczowego znaczenia. Konsekwencją jest permanentny rozwój technologii, przejawiający się poprzez coraz lepszą infrastrukturę sieciową i coraz lepsze, bardziej intuicyjne urządzenia dostępowe, które razem stanowią skuteczne motywatory do podejmowania aktywności w cyberprzestrzeni. Obserwując dynamikę zachodzących zmian niezwykle trudno dokonywać predykcji ich kierunków, lecz z pewnością muszą być one permanentnie badane.
Znacząca część życia współczesnego człowieka odbywa się w Internecie, stąd sieć stała się miejscem, do którego przeniosła się aktywność mająca na celu maksymalizację absorpcji uwagi internautów i walka o jego wybory we wszystkich sferach życia. Procesy te wykazują szczególne nasilenie
w stosunku do dzieci i młodzieży.
Należy podkreślić, że oprócz niewątpliwych walorów poznawczych, Sieć i nowe media sprowadzają na człowieka niebezpieczeństwa polegające na falsyfikacji wiedzy, psychomanipulacjach i cyberprzestępstwach. Szczególną podatność na nowe zagrożenia przejawiają młodzi użytkownicy, którzy zagubieni w gąszczu informacji, dopiero tworzą swój system aksjologiczny i nie potrafią dokonać skutecznego wartościowania jego zawartości. Sytuacja ta dla współczesnej pedagogiki stanowi od kilkunastu lat wyzwanie, które z upływem czasu wraz z ekspansją nowych mediów, staje się coraz większe i trudniejsze.