Pierwsza antologia świadectw Polaków, którzy do sowieckich łagrów trafili po 1944 roku z powodu przynależności do podziemia niepodległościowego i zbuntowali się tam w warunkach – wydawałoby się – uniemożliwiających jakikolwiek opór. O łagrowym życiu i buncie opowiadają współorganizatorzy, uczestnicy i świadkowie powstań w łagrach Workuty, Norylska i Kingiru w 1953 i 1954 roku. Dzięki relacjom więźniów, nagrywanych jeszcze w latach 90., możemy poznać „z pierwszej ręki” historię dotąd prawie nieznaną.



„Ciążyło, że mam wyrok 20 lat. Po tym, co się zobaczyło po paru miesią­cach, te 20 lat nabierało strasznego wymiaru. Pół roku – myślałem – rany boskie, dopiero pół roku, co dalej?”

Józef Halski (więzień łagru w Norylsku)



„W życiu udało mi się dwa razy przeżyć chwilę szczęścia. Pierwszą, kiedy

udało mi się zostać żołnierzem Armii Krajowej, a drugi moment szczęścia

– kiedy wyszedłem z sowieckiego obozu zagłady na wolność.”

Janusz Guttry (więzień łagru w Workucie)