W 1939 roku ziemię stanisławowską zamieszkiwali Ukraińcy, Żydzi i Polacy, co stanowiło niezwykle
barwną mozaikę kulturową, narodowościową i religijną. W czasie II wojny światowej region ten
doświadczył kolejno okupacji radzieckiej i niemieckiej, a następnie zwycięskiego pochodu Armii
Czerwonej, który poskutkował włączeniem go do ZSRR. Nim to się jednak stało, niemal wszyscy
żydowscy mieszkańcy zostali wymordowani przez Niemców, a społeczność polska i ukraińska poniosły
ogromne straty, co nieodwracalnie zmieniło tamtejszy pejzaż społeczny.
Piotr Olechowski opisuje dramatyczny okres lat 1939–1944 z perspektywy mieszkańców ziemi
stanisławowskiej. Na podstawie szerokiej kwerendy archiwalnej przybliża czytelnikom różne wymiary
ich codziennego życia, toczącego się w cieniu brutalnej wojny, działań komunistycznego
i nazistowskiego aparatu represji oraz wszechobecnej propagandy. Pokazuje, jak okupanci starali się
wykorzystać istniejące napięcia narodowościowe dla własnych interesów. Ukazuje moment
gwałtownych zmian, które na zawsze odmieniły region należący niegdyś do polskiego państwa. W ten
sposób wypełnia lukę badawczą, opowiadając historię obywateli przedwojennej Polski
zamieszkujących ziemię, która niejednokrotnie umykała uwadze historyków.

W wyniku przeprowadzonych badań uzyskaliśmy niezwykle interesujący, a jednocześnie nieznany
w swej warstwie regionalnej (ziemia stanisławowska) i fascynujący w swej drobiazgowości obraz
okupacji i okupacyjnego życia w tym regionie Galicji Wschodniej. Jest to jednocześnie pierwsza tego
rodzaju praca w języku polskim niemówiąca o Lwowie, a o innym obszarze Galicji.

prof. dr hab. Leszek Zasztowt