Opracowanie w obliczu pandemii SARS-COV-2 zinstytucjonalizowany system kształcenia i wychowania w Polsce został poddany szczególnej próbie, nowym doświadczeniom i wyzwaniom, które do tej pory nigdy w historii rozwoju edukacji nie miały miejsca. A jeszcze większe problemy stanęły przed procesem wychowania fizycznego – na każdym poziomie edukacji. Wydaje się, że
obligatoryjne wychowanie fizyczne jako przedmiot szkolny – w okresie zdalnego nauczania – nie do końca spełniło oczekiwania dzieci i młodzieży, rodziców, nauczycieli, dyrekcji szkół czy organów prowadzących szkoły.
W okresie pracy szkół na odległość obligatoryjne zajęcia wychowania fizycznego były prowadzone za pośrednictwem ustalonej w szkole platformy internetowej, umożliwiającej przesyłanie dzieciom i młodzieży zdalnych lekcji dostępnych w sieci, wysyłanie odpowiednio przygotowanych zestawów ćwiczeń, zamieszczanie
filmów instruktażowych dotyczących różnorodnych ćwiczeń, przygotowywanie zestawów ćwiczeń korekcyjno-kompensacyjnych możliwych do wykonania w warunkach domowych, dokumentowanie aktywności fizycznej za pomocą kart zadań sportowych, korzystanie z aplikacji internetowych do pomiaru dziennej lub tygodniowej aktywności fizycznej, inicjowanie turniejów w grach indywidualnych, w których uczniowie prowadzą rozgrywki online między sobą, np. turnieje szachowe lub warcabowe, challenge – wyzwania dla uczniów, ale także dla nauczycieli – nie tylko wychowania fizycznego, np. w ilości wykonanych pompek, „pajacyków” czy żonglerki piłką.