Tematem rozprawy są przekształcenia tkanki miejskiej od XVIII wieku do czasów współczesnych. Na przykładzie Poznania oraz innych wybranych miast przeanalizowano, w jakim stopniu kształt przestrzenny danej struktury miejskiej jest zdeterminowany przez indywidualne cechy miejsca (przyrodnicze oraz przestrzenne), a w jakim jest skutkiem przyjętego sposobu rozbudowy. Zobrazowano w związku z tym dwa biegunowo różne warianty rozwoju struktur miejskich (addytywny i palinosemiotyczny), określono ich charakterystyczne cechy oraz najważniejsze skutki. Obszar badawczy obejmował następujące elementy tkanki miejskiej: kompozycję, kształt oraz zasięg głównych przestrzeni społecznych usytuowanie ważniejszych obiektów użyteczności publicznej oraz układ towarzyszących obszarów przyrodniczych. Na podstawie zaprezentowanych analiz wskazano przyczyny dysharmonii i braku kompozycyjnej spójności struktur miejskich. Książka została wzbogacona interesującym materiałem ilustracyjnym, w tym rysunkami autora.