W drugiej części trylogii opisana jest samotna wędrówka młodego wikinga Oddiego po iglastych lasach Labradowu (dzisiejsza Kanada). W jej trakcie Oddi natyka się na plemię Indian Beothuk (wyginęło na początku XIX wieku). Norman, syn Asgota z Czerwoną Tarczą zdobywa serce niewiasty o imieniu Shaa-naan-dithit i, pomimo niechęci jej ziomków, przyłącza się do plemienia.

Właściwie nie ma innego wyjścia, gdyż jego krajan wyrżnęli ludzie konunga Eryka Zwycięskiego, którzy przypłynęli za nimi w pościgu aż z Norwegii. Młodzieniec trafia w sam środek wielkiej bitwy pomiędzy mieszkającymi na olbrzymiej wyspie (dzisiejsza Nowa Fundlandia) Beothukami a próbującymi ich podbić plemionami ze stałego lądu.

Do akcji zostają włączeni w końcu wikingowie Eryka Zwycięskiego.

Okazuje się też, iż wielkim wodzem Beothuków jest Duńczyk, który wiele lat temu rozbił swój okręt u wybrzeży wyspy. Co ciekawe z pomocą miejscowych zbudował całkiem solidną łódź, którą Oddi zamierza wrócić do Norwegii.