Autorka podejmuje temat jednego z najtrudniejszych w historii USA okresów - Wielkiego Kryzysu gospodarczego lat 30. XX wieku - kiedy do pomocy milionom bezrobotnych, głodujących i bezdomnych Amerykanów zaangażowano środki prywatne i publiczne, wywołując falę dobroczynności, samopomocy, a w konsekwencji inicjując reformy systemu finansowego i opieki społecznej.

Nie zajmuje się analizą przyczyn, jak również nie opisuje przebiegu kryzysu, lecz prezentuje sposoby łagodzenia dotkliwych jego skutków, kluczową rolą organizacji dobroczynnych i prywatnych fundacji filantropijnych, które przekazywały znaczące kwoty na pomoc bezpośrednią dla potrzebujących. Podejmuje się także porównania filozofii sprawowania rządów przez Herberta C. Hoovera i Franklina Delano Roosevelta, szczególnie skupiając się na ich poszukiwaniach dróg wyjścia z kryzysu, unikając przy tym stereotypowego podejścia - negatywnych ocen poczynań pierwszego i idealizowaniu roli drugiego.