Mówiąc o rozwoju środków transportu przeznaczonych dla Sił Zbrojnych RP należy mieć na uwadze prowadzenie systematycznego monitorowania tendencji rozwojowych w obszarze pojazdów wojskowych, zarówno w odniesieniu do zabezpieczenia potrzeb wynikających z realizacji obecnych i przyszłych zadań Sił Zbrojnych RP, jak i zadań związanych z udziałem w operacjach wojskowych poza granicami kraju. Niewątpliwie jest to wyzwanie zarówno dla Szefostwa Służby Czołgowo-Samochodowej Inspektoratu Wsparcia SZ, jako gestora na środki transportu użytkowane w wojsku, ponadto dla producenta pojazdów, jak również wojskowych instytucji badawczo-rozwojowych. Z analizy tytułu publikacji można wywnioskować szerokie spektrum poruszanych zagadnień oraz złożoność problemów. W końcu środek transportu to skomplikowana konstrukcja, od której oczekuje się wiele, a może zbyt wiele. Chociaż minęło już kilka lat od zakończenia operacji w Iraku, Czadzie czy Afganistanie, to istotne jest odniesienie do doświadczeń z udziału Wojska Polskiego, które są przyczynkiem do podejmowania i rozwijania „twórczego myślenia” nad rozwojem konstrukcji pojazdów, ich odporności na oddziaływanie korozji i, co jest najistotniejsze, poprawą bezpieczeństwa załóg.