Ryszard Lenc tworzy prozę pytań filozoficznych, które splata w ciekawy sposób z egzystencją ludzi żyjących współcześnie i dawniej, wychowanych w kręgu kultury europejskiej, ale też Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Jego twórczość wyrasta z tradycji wysokiego modernizmu. Filozoficzność formuje się w tej prozie w materii życia, potwierdza swe zakorzenienie w naturze człowieka, w niegasnących niepokojach egzystencjalnych i metafizycznych, stanach zaprzeczających zaniku poczucia Tajemnicy Istnienia.
Magda Rabizo-Birek

Utwory Lenca charakteryzuje niepoślednia dbałość o szczegóły i misterne wykończenie frazy, zarówno w płaszczyźnie stylistycznej, jak kompozycyjnej. To proza gęsto utkana, bogata w aluzje biblijne, filozoficzne i mitologiczne. Ważną jej cechą jest intertekstualność, a nawet swoisty recykling różnych tropów kulturowych. Dyskretnie wplecione motywy z pogranicza fantastyki, konsekwentnie budowany nastrój tajemnicy upodabniają niekiedy opowiadania Lenca do baśni.
Jarosław Wach

Ryszard Lenc należy do pisarzy stawiających sobie wysoko poprzeczkę. Z zaciekawieniem przyjmowaliśmy w „Odrze” jego opowiadania, zakorzenione w tematyce antycznej, po której porusza się ze znawstwem. Widzę w nim następcę Jacka Bocheńskiego.
Urszula Kozioł