W książce przedstawiono wyniki interdyscyplinarnych badań nad dziełami i obecnością wielkiego dramaturga elżbietańskiego w Polsce w zmieniającym się kontekście historycznym i kulturowym. Jest ona po części efektem dyskusji naukowych prowadzonych w Międzynarodowym Centrum Badań Szekspirowskich utworzonym w Uniwersytecie Łódzkim w 2012 r.
Interesująca tematyka (m.in. „mit Hamleta” w kulturze polskiej, sprawa autorstwa sztuk Szekspira i teoria spiskowa, Szekspir w Teatrze Telewizji Polskiej) oraz sposób, w jaki przedstawione zostały metamorfozy pisarza i jego twórczości w literaturze, filmie, telewizji i malarstwie, czynią z książki pasjonującą lekturę, która też pobudza refleksję nad kulturotwórczą funkcją dzieł Szekspira i coraz nowymi znaczeniami wydobywanymi z jego sztuk scenicznych. Światowe kultury uznano za uzasadnione płaszczyzny kulturowe, które nieustannie określają tożsamość, znaczenie i wartość dzieł Szekspira. Jakakolwiek praca poświęcona badaniu obecności Szekspira w kulturze światowej staje się źródłem wiedzy o wielokulturowości, demonstrując, jak powiedział to parę lat temu Terence Hawkes, nie tylko „[c]o Szekspir chciał nam powiedzieć”, lecz „[c]o my chcemy powiedzieć przez Szekspira”. Do tej kolorowej mozaiki kultur należy także polski Szekspir, ze swą odmiennością m.in. polityczną, socjologiczną oraz zdobyczami artystycznymi i filozoficznymi.