Tematem powieści są wielokolorowe losy niespełnionego artysty Atanazego Bazakbala, Zosi Osłabędzkiej – jego narzeczonej, Heli Bertz – kobiety demonicznej, Belzebuba Bertza – ojca Heli, księdza Wyprztyka, hrabiego Jędrusia Łohoyskiego, księcia Jakuba Prepudreha oraz całej elity arystokratycznej. Wypełniają je ich doznania i przygody erotyczne oraz dociekania filozoficzne ukazane poprzez dojrzewający komunizm i rewolucję. Jest więc katastroficzno-dekadencki klimat, jest orgiastyczny i perwersyjny erotyzm, jest także lęk przed duchowym upadkiem cywilizacji. Groteska i surrealistyczny humor mieszają się z nieco błazeńskim, lecz autentycznym tragizmem, a wszystko przeplatane jest komentarzami samego autora, którego monologi boleśnie wyjaśniają, krytykują i korygują stan faktyczny.