Jedna wojna bohatera nie czyni

Grudzień 1805 roku. Napoleon Bonaparte odnosi zwycięstwo pod Austerlitz i przygotowuje się do dalszego podboju Europy. Świat ulega dynamicznym zmianom, jednak Otto Ebner, właściciel zaniedbanego dworku w Prusach, zdaje się tego nie dostrzegać. Absorbują go inne sprawy: żona znikająca z domu na całe tygodnie, wesele córki oraz pobór do wojska jednego z jego synów, Waltera.

Walter nie jest zachwycony tym, co go czeka. Jego frustracja sięga zenitu, gdy podczas komisji wojskowej zostaje przydzielony do artylerii zamiast do kawalerii. Życie w koszarach, mordercze ćwiczenia na poligonie i brutalne starcia z francuskimi oddziałami okazują się koszmarem. Wkrótce awanturnicza natura Waltera wpędza go w kłopoty, które nie kończą się nawet po zdjęciu munduru...

– Naprawdę źle dziś wyglądasz. – Miękki ton Adrianny dotarł do Waltera, zahipnotyzowanego ponurą panoramą przypominającą mu po raz kolejny o zbliżającym się poborze.
– Wiesz… – Odchrząknął. – To wcale nie kac mnie męczy… tylko strach.
– Przed czym?
– Przed wojskiem. Siedziałem wczoraj do późna, bo chciałem przywlec się do łóżka wykończony, żeby jak najprędzej zasnąć. A kiedy już w nim leżałem, to mimo zmęczenia starałem się nie spać, bo bałem się, że noc za szybko się skończy i zacznie się nowy dzień. I znów będę o jedną dobę bliżej tego, co tak mnie przeraża.