Budowle innych kultur, jak kraje Arabskie, Indie, Chiny, Japonia, czy Ameryka Środkowa i Południowa (Majowie, Inkowie, Aztekowie) miały charakter "ducha czasu i miejsca", kształtowany przez dominujące religie (Hinduizm, Buddyzm, Islam, Shinto i inne). Nie miały jednak znacznego wpływu na style architektury ogólno światowej tzw. "historycznej", która z czasem przeniosła się na tamte tereny uwzględniając lokalne tradycje i potrzeby.
Sztuka Egiptu i Azji Zachodniej miała wpływ na architekturę Starożytnej Grecji, co w konsekwencji wpłynęło na rozwój stylów architektury świata zachodniego. Natomiast architektura Wschodu, o charakterze odmiennym od zachodniej, nie bardzo odpowiadająca gustom Europejczyków została przez nich nazwana "niehistoryczną".
Nie mogąc konkurować ze spontanicznym i postępowym rozwojem architektury w krajach chrześcijańskich, nie weszła w zakres zainteresowań z punktu widzenia postępu budowlanego, gdyż zasadniczą jej cechą był brak innowacji konstrukcyjnych.